zguba (język polski)
.jpg.webp)
zguba (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈzɡuba], AS: [zguba]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rzecz lub osoba zgubiona, której chwilowo nie można znaleźć
- (1.2) klęska, nieszczęście
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zguba zguby dopełniacz zguby zgub celownik zgubie zgubom biernik zgubę zguby narzędnik zgubą zgubami miejscownik zgubie zgubach wołacz zgubo zguby - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) klęska, nieszczęście, zagłada, niepowodzenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. zgubny, zgubiony
- czas. zgubić, gubić
- rzecz. zgubca mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) loss; (1.2) ruin
- białoruski: (1.1) згуба ż; (1.2) гібель ż
- francuski: (1.1) perte; (1.2) abîme m, perdition ż
- jidysz: (1.2) אונטערגאַנג m (untergang)
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) потеря ż, пропажа ż
- ukraiński: (1.1) згу́ба ż
- wilamowski: (1.1) fyrderba ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.