zgubca (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. osoba doprowadzająca kogoś do zguby
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zgubca zgubcy dopełniacz zgubcy zgubców celownik zgubcy zgubcom biernik zgubcę zgubców narzędnik zgubcą zgubcami miejscownik zgubcy zgubcach wołacz zgubco zgubcy depr. M. i W. lm: (te) zgubce - przykłady:
- (1.1) Zachęcaią się, tłumem lecą nań Troiany / Zgubcę swego pragnący otoczyć dokoła[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zguba ż, zgubiciel m, zgubicielka ż, zgubienie n
- czas. zgubić dk.
- przym. zgubny
- przysł. zgubnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.pol. zgubca < st.pol. zgubić + -ca
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zgubiciel
- źródła:
- ↑ Homer, Iliada, tłum. Franciszek Dmochowski, Warszawa 1800.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.