znalazca (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który coś znalazł
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) znalazca + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. znajda ż, znalezienie n, znajdywanie n, znaleźne n, znalezisko n
forma żeńska znalazczyni ż
czas. znajdować, znajdywać ndk., znaleźć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
nie mylić z: wynalazca
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) finder
  • czeski: (1.1) nálezce m
  • duński: (1.1) finder w
  • górnołużycki: (1.1) namakar m
  • niemiecki: (1.1) Finder m
  • norweski (bokmål): (1.1) finner m
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.