wytupywać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌvɨtuˈpɨvaʨ̑], AS: [vytupyvać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytupać)

(1.1) tupiąc, wybijać rytm, np. melodii
(1.2) tupiąc, oczyszczać buty, np. ze śniegu
(1.3) tupiąc, okazywać dezaprobatę i wyganiać
(1.4) odczekiwać coś uciążliwego, np. kolejkę
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Sam zaś legł w słońcu na polanie i sparty na łokciu, wygwizdywać sobie począł, a kerpcem wytupywać jakąś melodię.[1] (sic!)
(1.2) Przed wejściem do sklepu proszę wytupywać buty.
(1.3) Wielu twórcom kulturynie mówiąc już o jej konsumentach, którym zdarzało się wytupywać aktorów czy imuzyków o odmiennych opcjach politycznychzabrakło też kultury osobistej (…)[2]
(1.4) Leczenie się wymaga czasuwytupuję już trzecią kolejkę do specjalisty,
składnia:
(1.1-4) wytupywać + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wystukiwać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wytupywanie n, wytupanie n, tupanie n, tuptuś m, tupnięcie n, tuptanie n
czas. wytupać dk., tupać ndk., tupnąć dk., tuptać ndk.
wykrz. tup tup
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-4) pol. wy- + tupać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Władysław Orkan Z krainy Gorców. Nowele i obrazki, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1975, s. 156
  2. Zdanie, wyd. 3-12, 1985, s. 6
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.