łokieć (język polski)
łokieć (1.1)
- wymowa:
- , IPA: [ˈwɔcɛ̇ʨ̑], AS: [u̯oḱėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. staw łączący ramię z przedramieniem
- (1.2) hist. dawna miara długości (od 0,5 do 0,8 metra)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łokieć łokcie dopełniacz łokcia łokci celownik łokciowi łokciom biernik łokieć łokcie narzędnik łokciem łokciami miejscownik łokciu łokciach wołacz łokciu łokcie - przykłady:
- (1.1) By dostać się do autobusu, wbiła łokieć w bok wsiadającego współpasażera.
- (1.2) Strawę postawiono dwa łokcie od łożnicy i hrabina nie mogła jej dosięgnąć.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łokciowanie n
- zdrobn. łokietek mrz
- przym. łokciowy
- związki frazeologiczne:
- rozpychać się łokciami • przysłowia: ból w łokciu a ból po stracie małżonka – mocny, lecz niedługi[1] • każdy swoim łokciem mierzy • nie łokciem się człowieka mierzy • poważna figura, a na łokciu dziura
- etymologia:
- prasł. *olkъtь[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) elbow; (1.2) ell
- arabski: (1.1) كوع, مرفق
- baskijski: (1.1) ukondo
- białoruski: (1.1) локаць m; (1.2) локаць m
- bretoński: (1.1) ilin m
- bułgarski: (1.1) лакът m
- chorwacki: (1.1) lakat
- czeski: (1.1) loket m
- dolnołużycki: (1.1) łokś m
- duński: (1.1) albue w; (1.2) alen w
- dzongkha: (1.1) ཀི་ལི
- esperanto: (1.1) kubuto; (1.2) ulno
- estoński: (1.1) küünarnukk
- fiński: (1.1) kyynärpää
- francuski: (1.1) coude m
- górnołużycki: (1.1) łochć
- gudźarati: (1.1) કોણી ż (koṇī)
- hebrajski: (1.1) מרפק
- hiszpański: (1.1) codo m
- ido: (1.1) kudo
- indonezyjski: (1.1) sikut
- interlingua: (1.1) cubito
- islandzki: (1.1) olnbogi m
- japoński: (1.1) 肘/肱/臂 (ひじ, hiji); (1.2) エル
- jidysz: (1.1) עלנבויגן m (elnbojgn)
- kaszubski: (1.1) łokc m
- kataloński: (1.1) colze m
- kazachski: (1.1) шынтақ; (1.2) шынтақ
- koreański: (1.1) 팔꿈치
- litewski: (1.1) alkūnė ż
- łaciński: (1.1) cubitus m, cubitum n; (1.2) cubitus m, cubitum n
- nepalski: (1.1) कुहिनो
- niderlandzki: (1.1) elleboog m
- niemiecki: (1.1) Ellenbogen m, Ellbogen m; (1.2) Elle ż
- norweski (bokmål): (1.1) albue m
- nowogrecki: (1.1) αγκώνας m
- nowopruski: (1.1) alkūns m
- pali: (1.2) kukku
- portugalski: (1.1) cotovelo m
- quenya: (1.1) ólemë
- romániço: (1.1) cúbito; (1.2) cubitalo
- rosyjski: (1.1) локоть m; (1.2) локоть m
- słowacki: lakeť m
- staroangielski: (1.1) elboga m, eleboga m, elnboga m
- szwedzki: (1.1) armbåge w; (1.2) aln w
- turecki: (1.1) dirsek
- ukraiński: (1.1) лікоть m; (1.2) лікоть m
- węgierski: (1.1) könyök
- wilamowski: ełböga m
- włoski: (1.1) gomito m; (1.2) cubito m
- wolof: (1.1) conc
- źródła:
- ↑ Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 1.
- ↑ Agnieszka Krygier-Łączkowska, Europejczycy, Słowianie, Polacy. Na czym polega pokrewieństwo językowe? (Propozycja rozdziału podręcznika do nauczania treści historycznojęzykowych na studiach I stopnia), „Kwartalnik Językoznawczy” 2011/1 (5), s. 111.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.