współpasażer (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba podróżująca tym samym środkiem transportu, co ktoś inny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik współpasażer współpasażerowie dopełniacz współpasażera współpasażerów celownik współpasażerowi współpasażerom biernik współpasażera współpasażerów narzędnik współpasażerem współpasażerami miejscownik współpasażerze współpasażerach wołacz współpasażerze współpasażerowie depr. M. i W. lm: (te) współpasażery - przykłady:
- (1.1) Nasza rozmówczyni opowiada, jak wraz ze współpasażerami autobusu przez cztery godziny stała w korku[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pasażer m, pasażerka ż
- forma żeńska współpasażerka
- przym. pasażerski, współpasażerski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. współ- + pasażer
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) спадаро́жнік m
- duński: (1.1) medpassager w
- hiszpański: (1.1) compañero de viaje m
- niemiecki: (1.1) Mitfahrer m
- norweski (bokmål): (1.1) medpassasjer m
- norweski (nynorsk): (1.1) medpassasjer m
- nowogrecki: (1.1) συνεπιβάτης m
- rosyjski: (1.1) спу́тник m
- słowacki: (1.1) spolucestujúci m
- ukraiński: (1.1) супу́тник m
- źródła:
- ↑ Wróblewska Edyta, Odcięta od świata, „Dziennik Bałtycki”, 1999-02-26, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.