polana (język polski)

polana (1.1)

wymowa:

IPA: [pɔˈlãna], AS: [polãna], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) leśn. pozbawione drzew miejsce w lesie; zob. też polana w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj nijaki, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: polano

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, rodzaj żeński, od czasownika: polać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polana	polany
dopełniacz	polany	polan
celownik	polanie	polanom
biernik	polanę	polany
narzędnik	polaną	polanami
miejscownik	polanie	polanach
wołacz	polano	polany

przykłady:

(1.1) Las był tak gęsty, że niebo można było zobaczyć dopiero po wejściu na polanę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. polanka

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) źródłosłów dla pol. Polanica^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) glade, clearing
• baskijski: (1.1) soilgune, argigune
• francuski: (1.1) clairière ż
• hiszpański: (1.1) claro
• kaszubski: (1.1) pòlana ż, smùg m
• kazachski: (1.1) алаң
• litewski: (1.1) prorėtmė ż
• niemiecki: (1.1) Lichtung ż
• rosyjski: (1.1) поляна ż
• rumuński: (1.1) poiană
• udmurcki: (1.1) куш
• ukraiński: (1.1) галя́вина ż, галя́ва ż, поля́на ż, прога́лина ż
• walijski: (1.1) llannerch ż
• węgierski: (1.1) tisztás
• włoski: (1.1) radura ż

źródła: