wskoczyć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈfskɔʧ̑ɨʨ̑], AS: [fskočyć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wskakiwać)

(1.1) skacząc, dostać się na wierzch lub do środka czegoś[1]
(1.2) posp. dostać się gdzieś szybko lub w ostatniej chwili[1]
(1.3) o elementach mechanicznych: trafić we właściwy otwór[1]
(1.4) pot. wstąpić do kogoś lub gdzieś na krótko[1]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Żeby popisać się przed koleżankami z klasy, wziął deskorolkę i wskoczył na bardzo wysoki murek.
(1.2) Autobus już odjeżdżał z zatoczki, więc jął biec, krzyczeć, po czym wskoczył energicznie do środka.
(1.3) Męczyłem się z tymi zębatkami kilka godzin; dopiero teraz wskoczyły jedna w drugą.
(1.4) Miałam jeszcze chwilę wolnego czasu, więc wskoczyłam do sąsiadki, pogawędzić o dzisiejszej pogodzie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) naskoczyć
(1.2) wtargnąć, bryknąć
(1.3) wejść, zaskoczyć, zakleszczyć
(1.4) zajrzeć, odwiedzić; przen. posp. wpaść, podskoczyć
antonimy:
(1.1) zeskoczyć, zejść
(1.2) wyjść, uciec, wybiec
(1.3) wypaść, odłączyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skoczek mrz/mos/mzw, wyskok n, podskok mrz, skok, skakanie, skoczenie, skakanka
czas. skoczyć dk., podskoczyć dk., uskoczyć dk., przeskakiwać ndk., wyskakiwać ndk.
przym. skoczny
przysł. skocznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wskoczyć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.