tytuł

tytuł (język polski)

tytuł (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

odmiana:

(1.1-3)

przykłady:

(1.1) Tytuł tego filmu nic mi nie mówi.

(1.2) Tytuły mistrzowskie zdobyło czterech zawodników.

(1.3) Rozporządzał majątkiem z tytułu ojcostwa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pod tytułem • nosić tytuł

(1.2) nosić tytuł • tytuł naukowy • zdobyć tytuł

(1.3) tytuł własności • tytuł wykonawczy • tytuł egzekucyjny • tytuł prawny

synonimy:

(1.1) nagłówek, nazwa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tytulatura ż

zdrobn. tytulik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac.^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

albański: (1.1) titull m; (1.2) titull m
angielski: (1.1) title; (1.2) title
arabski: (1.1) عنوان m (ʿunwān); (1.2) لقب m (laqb)
baskijski: (1.1) izenburu; (1.2) titulu
białoruski: (1.1) загаловак m, тытул m; (1.2) тытул m
bułgarski: (1.1) заглавие n; (1.2) титла ż
chiński standardowy: (1.2) uproszcz. 称谓 / trad. 稱謂 (chēngwèi)
chorwacki: (1.1) naslov m; (1.2) naslov m
czeski: (1.1) titul m; (1.2) titul m
duński: (1.1) titel w; (1.2) titel w
esperanto: (1.1) titolo; (1.2) titolo
estoński: (1.1) pealkiri; (1.2) tiitel
francuski: (1.1) titre m
hiszpański: (1.1) título m; (1.2) título m; (1.3) título m
islandzki: (1.1) titill m
jidysz: (1.1) נאָמען m (nomen)
kaszubski: (1.1) titel m
litewski: (1.1) antraštė ż, pavadinimas m; (1.2) titulas m
łaciński: (1.1) titulus m
niderlandzki: (1.1) titel m; (1.2) titel m
niemiecki: (1.1) Titel m; (1.2) Titel m
norweski (bokmål): (1.1) tittel m; (1.2) tittel m
norweski (nynorsk): (1.1) tittel m; (1.2) tittel m
rosyjski: (1.1) титул m; (1.2) титул m; (1.3) цель ż, повод m
szwedzki: (1.1) titel w; (1.2) titel w
ukraiński: (1.1) титул m; (1.2) титул m
włoski: (1.1) titolo m; (1.2) titolo m; (1.3) titolo m

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.