title (język angielski)
rzeczownik policzalny
- (1.1) tytuł (książki, artykułu, itp.)
- (1.2) poligr. tytuł, publikacja
- (1.3) praw. tytuł do czegoś
- (1.4) tytuł (szlachecki, naukowy, sportowy itp.)
czasownik przechodni
- (2.1) tytułować
- (2.2) zatytułować
- (2.3) nadawać tytuł
rzeczownik w funkcji przymiotnika
- (3.1) tytułowy
- odmiana:
- (1) lp title; lm titles
- (2) title, titled, titled, titles, titling
- przykłady:
- (1.1) The book "Pan Tadeusz" took its title from the name of the main hero. → Książka "Pan Tadeusz" wzięła tytuł od imienia głównego bohatera.
- (1.2) The retailer carries thousands of titles. → Sprzedawca oferuje tysiące tytułów.
- (1.4) In northern England, there is a Lord of the Fells - this ancient aristocratic title being associated with the Lords of Bowland in north-eastern Lancashire. → W północnej Anglii istnieje tytuł Lorda Kamienistych Wzgórz, powiązany z Lordem Bowland w północno-wschodnim Lancashire.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) subtitle, statute title
- (1.4) world title → tytuł mistrza świata
- (3.1) title role → rola tytułowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. titular
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- średnioang. z st.ang. titul ze st.franc. title z łac. titulus[1]
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.