szczawik (język polski)

szczawik (1.1)
szczawik (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈʃʧ̑avʲik], AS: [ščavʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: szczaw
(1.2) roślina dwuliścienna z rodzaju Oxalis L.; zob. też szczawik w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. lekceważąco o młodym lub mikrym mężczyźnie
(2.2) uczn. człowiek młody[1]
(2.3) więz. złodziej kradnący przedmioty niedużej wartości[1]
(2.4) więz. młodociany przestępca[1]
(2.5) stud. student pierwszego roku[1]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Do zupki szczawiowej potrzebuję pół kilo szczawiku.
(1.2) W ruinach zamku zakwitły szczawiki.
(2.1) Ten kurduplowaty szczawik zawsze mnie okłamuje.
składnia:
kolokacje:
(1.2) szczawik czterolistny • szczawik Deppego = szczawik jadalny • szczawik Dillena • szczawik rożkowaty • szczawik zajęczy • szczawik żółty • szczawik bulwiasty
synonimy:
(1.2) pot. zajęczy szczaw; lud. koniczyna zającowa[3], kukułczy szczaw[3], rosikon[3], szczaw zazuli[3], zajęcza kapusta[3], zajęcza koniczynka[3]
(2.4) malinka[4], pietruszka[4], szczypiorek[1]
(2.5) szczaw[1], szczypiorek[1], zielony
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczyl mzw, szczawa ż, szczaw m, szczawikowate nmos, szczawiowa ż, szczawian m, szczawiówka ż
przym. szczawiowy, szczawikowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: szczaw
  • angielski: (1.2) pot. amer. wood sorrel, woodsorrel, pot. bryt. wood-sorrel
  • niemiecki: (1.2) Sauerklee m; (2.1) ein junger Dachs m
  • rosyjski: (1.2) кисли́ца ż
  • ukraiński: (1.2) кисли́ця ż
  • wepski: (1.2) jänišanpirgad
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 7 Jolanta Ignatowicz-Skowrońska, Motywy roślinne w slangu młodzieżowym i żargonie przestępczym, „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 235.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szczawik” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 1 2 3 4 5 6 Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 100.
  4. 1 2 Jolanta Ignatowicz-Skowrońska, Motywy roślinne w slangu młodzieżowym i żargonie przestępczym, „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 238.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.