potrzebować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌpɔṭʃɛˈbɔvaʨ̑], AS: [poṭšebovać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.akc. pob.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) mieć potrzebę/pragnienie posiadania/zrobienia czegoś; pragnąć kogoś w jakimś celu
(1.2) st.pol. żądać[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Potrzebuję cię, aby ukończyć pracę.
(1.1) W miarę, jak go ktoś potrzebował, w miarę gdy trzeba było coś załatwić, brali go do roboty[2].
składnia:
(1.1) potrzebować + D.[3]
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. potrzebowanie n, potrzeba ż, potrzebujący mos
przym. potrzebny
partyk. trzeba
czas. trzeba
związki frazeologiczne:
chory niewiele potrzebuje, ale dużo kosztuje
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
  2. Mieszysław Maliński, Kuternoga
  3. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.