sprawiedliwość (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌspravʲjɛˈdlʲivɔɕʨ̑], AS: [spravʹi ̯edlʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) trwała i niewymuszona wola oddawania każdemu tego, co mu się należy; zob. też sprawiedliwość w Wikipedii
(1.2) pot. władza sądownicza
(1.3) pot. działanie sprawiedliwe
(1.4) cecha tego, co sprawiedliwe; cecha tych, którzy są sprawiedliwi
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) W swoim życiu zmarły kierował się zawsze sprawiedliwością.
(1.2) Złego przestępcę wreszcie dosięgła sprawiedliwość.
(1.3) Skoro ukradłeś, to musisz iść do więzienia – na tym polega sprawiedliwość.
składnia:
kolokacje:
(1.2) wymiar sprawiedliwości • minister sprawiedliwości • ramię sprawiedliwości • oddać się w ręce sprawiedliwości
(1.3) wymierzać sprawiedliwość
synonimy:
(1.1) pot. temida
(1.2) sąd
antonimy:
(1.1) niesprawiedliwość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. usprawiedliwienie n, usprawiedliwianie n
czas. usprawiedliwiać ndk., usprawiedliwić dk.
przym. sprawiedliwy
przysł. sprawiedliwie
związki frazeologiczne:
sprawiedliwość społeczna
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.