słodki (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈswɔtʲci], AS: [su̯otʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający smak cukru
(1.2) o wodzie: niezawierający soli
(1.3) wywołujący miłe uczucie
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Ten cukierek jest bardzo słodki.
(1.2) Większość jezior zawiera wodę słodką.
(1.3) Ten chłopczyk jest taki słodki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) cudny, cudowny, śliczny, uroczy, slang. mraśny
antonimy:
(1.1) gorzki
(1.2) słony
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) cukierkowy, cukrowy, czekoladowy, gorzkawosłodki, karmelkowy, karmelowy, kremowy, kwaśnosłodki, landrynkowy, lukrowy, marcepanowy, miodowy, nektarowy, śmietankowy, półsłodki, słodkawy[1]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słodowanie n, słód m, słodzik m, słodziak m, słodycz ż, słodycze nmos, słodkość ż, słodkości nmos, słodkawość ż, słodzenie n, słodownia ż
czas. słodować, słodzić ndk.
przym. słodziutki, słodziuteńki, słodkawy, słodziaśny
przysł. słodko, słodziutko, słodziuteńko, słodkawo
związki frazeologiczne:
słodka idiotka • słodka tajemnica • słodki ciężar • wody słodkie • przysłowie: co czerwone, to piękne, a co słodkie, to dobre[2]
etymologia:
pol. słód
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 2/1951, s. 13.

słodki (język dolnołużycki)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) słodki
odmiana:
(1.1) st. wyższy słodšy; st. najwyższy nejsłodšy
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słodkosć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Dolnołużycki - Smaki
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.