słodzik (język polski)

słodziki (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈswɔʥ̑ik], AS: [su̯oʒ́ik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spoż. słodka substancja używana do słodzenia żywności zamiast cukru; zob. też słodzik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słodzik	słodziki
dopełniacz	słodzika / słodziku[1]	słodzików
celownik	słodzikowi	słodzikom
biernik	słodzik	słodziki
narzędnik	słodzikiem	słodzikami
miejscownik	słodziku	słodzikach
wołacz	słodziku	słodziki

przykłady:

(1.1) W Polsce dozwolone jest stosowanie słodzików takich jak aspartam (E951), sorbitol (E420), ksylitol (E967) i maltitol (E421)^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) słodzik naturalny / sztuczny • używać / stosować słodzik • nie używać / nie stosować słodzika

synonimy:

(1.1) zamiennik cukru, substytut cukru

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) substancja, substytut

hiponimy:

(1.1) ksylitol, stewia, aspartam, cyklaminian sodu, inulina, dulcyna, sukraloza, maltitol, perilartyna

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. słodycz m, słodkość ż, słodzenie n, posłodzenie n, przesłodzenie n, osładzanie n, osłodzenie n, słodkawość ż, słodkości nmos, słodziak mzw

czas. słodzić ndk., posłodzić dk., przesłodzić dk., osładzać ndk., osłodzić dk.

przym. słodki, słodkawy, słodziutki, słodziuteńki, słodziaśny, słodzikowy

przysł. słodko, słodkawo, słodziutko, słodziuteńko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sweetener
• baskijski: (1.1) eztitzaile, edulkoratzaile, gozagarri
• czeski: (1.1) sladidlo n
• francuski: (1.1) édulcorant m
• kazachski: (1.1) тәттілендіргіш
• litewski: (1.1) saldiklis m
• niemiecki: (1.1) Süßstoff m
• nowogrecki: (1.1) γλυκαντικό n
• rosyjski: (1.1) подсластитель m
• włoski: (1.1) dolcificante m

źródła: