uroczy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [uˈrɔʧ̑ɨ], AS: [uročy]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pełen uroku, atrakcyjny, pociągający, czarujący
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik uroczy urocza urocze uroczy urocze dopełniacz uroczego uroczej uroczego uroczych celownik uroczemu uroczej uroczemu uroczym biernik uroczego uroczy uroczą urocze uroczych urocze narzędnik uroczym uroczą uroczym uroczymi miejscownik uroczym uroczej uroczym uroczych wołacz uroczy urocza urocze uroczy urocze - przykłady:
- (1.1) Iga momentalnie przeistoczyła się z pochmurnego Stańczyka w uroczą Helenę[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. urok m, urokliwość ż
- przysł. uroczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) charming
- arabski: (1.1) فاتن, صباح, ساحر, أخاذ, ظريف
- esperanto: (1.1) ĉarma
- francuski: (1.1) charmant
- hindi: (1.1) प्यारा pyārā
- hiszpański: (1.1) encantador, cautivador
- niderlandzki: (1.1) charmant
- nowogrecki: (1.1) αξιολάτρευτος, θελκτικός, χαριτόβρυτος
- rosyjski: (1.1) очаровательный, обаятельный
- sanskryt: (1.1) वन्दनीय, विचित्र, आमञ्जु
- turecki: (1.1) hoş, alımlı
- ukraiński: (1.1) урочий
- źródła:
- ↑ Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek, Wilk... i śmierć bankiera, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.