sweet (język polski)
- wymowa:
- ‹słit›, IPA: [swʲit], AS: [su̯ʹit], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) muz. odmiana muzyki rozrywkowej popularna na przełomie lat 40. i 50. XX wieku[1]
- odmiana:
- (1.1) nieodm., lub
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sweet sweet dopełniacz sweet sweet celownik sweet sweet biernik sweet sweet narzędnik sweet sweet miejscownik sweet sweet wołacz sweet sweet przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sweet sweety dopełniacz sweetu / sweeta sweetów celownik sweetowi sweetom biernik sweet / sweeta sweety narzędnik sweetem sweetami miejscownik sweecie sweetach wołacz sweecie sweety - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. sweet
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.
sweet (język angielski)
przymiotnik
rzeczownik
- (2.1) cukierek
- (2.2) słodycz
- (2.3) bryt. deser
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) These candies are too sweet for me. → Te cukierki są dla mnie za słodkie.
- (1.2) What a sweet puppy! → Co za uroczy szczeniak!
- (2.2) I just ate a whole bag of sweets. → Zjadłem właśnie całą torebkę słodyczy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) sour
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sweetener, sweetness, sweetie, sweetling
- przysł. sweetly
- czas. sweeten
- przym. sweetish, unsweetened
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.