dulcis (język łaciński)

wymowa:
​
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) słodki[1]
(1.2) łagodny[1]
(1.3) czysty, zdrowy, świeży[1]
(1.4) wonny[1]
(1.5) melodyjny, dźwięczny[1]
(1.6) uroczy, miły, piękny, pełen wdzięku[1]
(1.7) drogi, kochany, ukochany, miły, bliski sercu[1]
(1.8) pełen uczucia[1]
(1.9) życzliwy, oddany[1]

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) D. lp; zob. dulce
odmiana:
(1.1-9) dulc|is, ~is, ~e; st. wyższy dulcior; st. najwyższy dulcissimus
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) vinum dulce → słodkie wino • dulcis odor → słodki zapach
(1.2) dulcis vox → łagodny głos
(1.3) dulcis aqua → świeża woda (pitna) • terra dulcis → ziemia zdatna do uprawy
(1.6) dulcis ornatio → zachwycająca mowa • dulces somni → piękne sny • dulcis homo → czarujący człowiek
(1.7) dulcis amor → tkliwa miłość • dulcis coniunx → ukochany mąż/ukochana żona • dulces amici → bliscy (życzliwi) przyjaciele
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dulce n, zdrobn. dulciculus
rzecz. dulcedo, dulce
czas. dulcesco
przysł. dulce
przym. dulciculus, dulce
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Hasło „dulcis” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 223-224.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.