kochany (język polski)

wymowa:
IPA: [kɔˈxãnɨ], AS: [koχãny], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: kochać

przymiotnik

(2.1) taki, który jest darzony przez kogoś miłością
(2.2) taki, który jest komuś miły, bliski; związany z miłością, kochaniem, sympatią

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(3.1) osoba bliska, darzona miłością
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
(2.1) Jeśli chcesz być kochany, bądź godny miłości.[1]
(2.2) Mój kochany pies nie boi się wizyt u weterynarza.
(3.1) Mój kochany codziennie do mnie dzwoni.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) drogi, reg. śl. roztomiły
(2.2) dobrotliwy, miły, reg. śl. roztomiły
(2.1, 3.1) ukochany, umiłowany, reg. śl. roztomiły
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakochany mos, ukochany m, kochanie n, zakochanie n, kochanek m, kochanka ż, kochaś m, Kochanowski m, Kochanowska ż, Kochański m, Kochańska ż, pokochanie n, zakochiwanie n, zakochanie n, podkochiwanie n, odkochiwanie n, odkochanie n
czas. kochać ndk., pokochać dk., zakochiwać się ndk., zakochać się dk., podkochiwać się ndk., odkochiwać się ndk., odkochać się dk.
przym. ukochany, kochaniutki, kochanieńki, zakochany
wykrz. kochanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. kochać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.