weterynarz (język polski)

weterynarz (1.1) leczący kota
wymowa:
IPA: [ˌvɛtɛˈrɨ̃naʃ], AS: [veternaš], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wet. lekarz leczący zwierzęta; zob. też lekarz weterynarii w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ta krowa ma problemy z czepcem, trzeba wezwać weterynarza.
składnia:
kolokacje:
(1.1) iść do weterynarza • wzywać weterynarza • zabrać / zawieźć kota / psa itd. do weterynarza
synonimy:
(1.1) ofic. lekarz medycyny weterynaryjnej, lekarz weterynarii, pot. wet, środ. zootechn.[1] felczer, gw.[1] feterynarz, feteryniarz, tyrarct, wetener, witynerał, weteryniak, weteryniarz, wetrynarz, wetryniarz, witerynarz, witrenarz, witryniarz, witynyrarz, zwerolekar
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) lekarz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. weterynaria ż
przym. weterynaryjny, weterynarski
skr. wet., weter.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Veterinär
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 61.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.