wdzięk (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲʥ̑ɛ̃ŋk], AS: [vʹʒ́ẽŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sprawianie miłego wrażenia swoim wyglądem i / lub zachowaniem

odmiana:

przykłady:

(1.1) Ależ ona posiada wdzięk, zwłaszcza jak się przeciąga.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czar, gracja, powab, urok; książk. wdzięczność, charme

antonimy:

(1.1) niezgrabność

hiperonimy:

(1.1) piękno

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wdzięczność ż, wdzięki nmos

przym. wdzięczny

przysł. wdzięcznie

czas. wdzięczyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. w + dzięki^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) charm, grace, gracefulness, cuteness
• arabski: (1.1) روعة, سحر
• osmański: (1.1) آب (âb)
• rosyjski: (1.1) грация ż, изящество n, шарм m
• włoski: (1.1) grazia ż

źródła: