polonista

polonista (język polski)

wymowa:: IPA: [ˌpɔlɔ̃ˈɲista], AS: [polõńista], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zaw. jęz. osoba zajmująca się naukowo językiem polskim

(1.2) zaw. eduk. nauczyciel języka polskiego

(1.3) eduk. student lub absolwent polonistyki

(1.4) pot. sport. sportowiec lub kibic klubu sportowego „Polonia”

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polonista	poloniści
dopełniacz	polonisty	polonistów
celownik	poloniście	polonistom
biernik	polonistę	polonistów
narzędnik	polonistą	polonistami
miejscownik	poloniście	polonistach
wołacz	polonisto	poloniści

przykłady:

(1.1) Studiuję filologię polską, by zostać polonistą.

(1.2) Nasz nowy polonista uwielbia poezję Mickiewicza.

(1.3) Renata miała chłopaka z politechniki, a teraz się spotyka z jakimś polonistą.

(1.4) Poloniści wygrywają z legionistami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) filolog, naukowiec

(1.2) nauczyciel

(1.3) student

(1.4) sportowiec, kibic

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. polonistyka ż, polonizm mrz, polonizacja ż, polonizator mos, polonizowanie n, polonica lm nmos / polonika lm nmos, Polonia ż, Polonus mos

forma żeńska polonistka ż

przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonizatorski, polonijny

przysł. polsko

czas. polonizować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. polonicus

uwagi:

(1.1-2) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Zawody

tłumaczenia:

angielski: (1.2) Polish teacher
niemiecki: (1.1) Polonist m; (1.2) Polnischlehrer m
rosyjski: (1.1) полонист m; (1.2) полонист m
ukraiński: (1.1) полоніст m
włoski: (1.1) polonista m

źródła:

polonista (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) polonista^[1]