Polonus (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) Polak zachowujący tradycje narodowe na emigracji
- (1.2) hist. Polak bardzo przywiązany do tradycji narodowych
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Polonus Polonusowie / Polonusi dopełniacz Polonusa Polonusów celownik Polonusowi Polonusom biernik Polonusa Polonusów narzędnik Polonusem Polonusami miejscownik Polonusie Polonusach wołacz Polonusie Polonusowie / Polonusi depr. M. i W. lm: (te) Polonusy[1] - przykłady:
- (1.1) Sporej grupie Polonusów udało się zobaczyć film w jednym z chicagowskich kin.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. polonus mos, polonuska ż
- forma żeńska Polonuska ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. polonus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „Polonus” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.