polonus (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) Polak zachowujący tradycje narodowe na emigracji
- (1.2) hist. Polak bardzo przywiązany do tradycji narodowych
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik polonus polonusowie / polonusi dopełniacz polonusa polonusów celownik polonusowi polonusom biernik polonusa polonusów narzędnik polonusem polonusami miejscownik polonusie polonusach wołacz polonusie polonusowie / polonusi depr. M. i W. lm: (te) polonusy[1] - przykłady:
- (1.1) Grupa polonusów z Chicago ufundowała ławkę parkową.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Polonus mos, Polonuska ż
- forma żeńska polonuska ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. polonus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „polonus” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
polonus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) etn. Polak
- odmiana:
- (1.1) (deklinacja II)
- przykłady:
- (1.1) Poloni Poloniae incolae sunt. → Polacy są mieszkańcami Polski.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Polonia ż
- przym. polonicus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.