polonistyka (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌpɔlɔ̃ˈɲistɨka], AS: [polõńistyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. na 3 syl.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauk. dyscyplina humanistyczna zajmująca się literaturą polską i językiem polskim
(1.2) pot. eduk. studia obejmujące polonistykę (1.1) na wyższej uczelni
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Polonistyka zajmuje się m.in. gramatyką historyczną języka polskiego.
(1.2) Nauczycielka namawiała mnie, abym poszła na polonistykę.
składnia:
kolokacje:
(1.2) być na polonistyce • studiować polonistykę • dostać się na polonistykę
synonimy:
(1.1-2) filologia polska
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) slawistyka
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. repolonizacja ż, Polonia ż, polonizm mrz, polonista m, polonistka ż, polonizacja ż, polonizator m, polonizowanie n, polonica nmos
czas. polonizować ndk.
przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonijny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: anglistykaarabistyka • białorutenistyka • hebraistyka • hellenistyka • germanistykahispanistykaiberystykaindologiaitalianistykajaponistykakoreanistykaorientalistyka • rusycystyka • romanistykasinologiaskandynawistykaslawistyka
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.