polonistka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔlɔ̃ˈɲistka], AS: [polõńistka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauk. kobieta zajmująca się naukowo językiem polskim

(1.2) eduk. nauczycielka języka polskiego

(1.3) pot. studentka lub absolwentka polonistyki

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polonistka	polonistki
dopełniacz	polonistki	polonistek
celownik	polonistce	polonistkom
biernik	polonistkę	polonistki
narzędnik	polonistką	polonistkami
miejscownik	polonistce	polonistkach
wołacz	polonistko	polonistki

przykłady:

(1.2) Nasza polonistka ciągle straszy nas, że nie zdamy matury.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uczona

(1.2) nauczycielka, lektorka

(1.3) studentka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. repolonizacja ż, polonista m, polonistyka ż, polonizm m, polonica nmos, polonika nmos, polonizacja ż, polonizator m, polonizowanie n, spolonizowanie n, Polonia ż

przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonijny

czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: polonista

• rosyjski: (1.1) полонистка ż
• słowacki: (1.1) polonistka ż
• ukraiński: (1.1) полоністка ż

źródła:

polonistka (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polonistka^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. polonistika ż

forma męska polonista m

przym. polonistický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: