polonika (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɔˈlɔ̃ɲika], AS: [polõńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) książk. dokumenty, teksty rękopiśmienne i druki w języku polskim lub dotyczące Polski
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba mnoga mianownik polonika dopełniacz poloników celownik polonikom biernik polonika narzędnik polonikami miejscownik polonikach wołacz polonika - przykłady:
- (1.1) Podczas powodzi zniszczeniu uległo wiele cennych poloników zgromadzonych w bibliotece.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. repolonizacja ż, polonizacja ż, polonista mos, Polonia ż, polonistka ż, polonizm mrz, polonica
- czas. spolonizować, polonizować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- inna pisownia polonica
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.