sportowiec (język polski)

sportowiec (1.1)

sportowiec (1.1)

wymowa:

IPA: [spɔrˈtɔvʲjɛʦ̑], AS: [sportovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. osoba (kobieta lub mężczyzna), która zawodowo lub amatorsko uprawia jakiś sport

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sportowiec	sportowcy
dopełniacz	sportowca	sportowców
celownik	sportowcowi	sportowcom
biernik	sportowca	sportowców
narzędnik	sportowcem	sportowcami
miejscownik	sportowcu	sportowcach
wołacz	sportowcu	sportowcy

przykłady:

(1.1) W zawodach wystartowało pięćdziesięciu sportowców z całej Europy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) sportsmenka, sportsmen

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sport m, sportsmenka ż, sportsmen m

przym. sportowy

przysł. sportowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. sport + -owiec

uwagi:

Wyraz powstał w XIX w.^[1]

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) athlete
• arabski: (1.1) رياضي m, رياضية ż
• białoruski: (1.1) спартсмен m, спартовец m
• bułgarski: (1.1) спортист m, физкултурник m
• duński: (1.1) idrætsmand w, sportsmand w
• esperanto: (1.1) sportisto
• francuski: (1.1) sportif m, athlète m
• hiszpański: (1.1) deportista m
• islandzki: (1.1) íþróttamaður m
• jidysz: (1.1) ספּאָרטלער m (sportler), ספּאָרטסמען m (sportsmen), ספּאָרטלערקע ż (sportlerke)
• kaszubski: (1.1) szpòrtówca
• kataloński: (1.1) esportista m
• kazachski: (1.1) спортшы
• koreański: (1.1) 운동 선수
• litewski: (1.1) sportininkas m, sportsmenas m
• łotewski: (1.1) sportists m
• norweski (bokmål): (1.1) idrettsmann m, idrettsutøver m, sportsmann m
• norweski (nynorsk): (1.1) idrettsmann m, sportsmann m
• nowogrecki: (1.1) αθλητής m, σπόρτσμαν m
• portugalski: (1.1) desportista m
• rosyjski: (1.1) спортсмен m, физкультурник m
• slovio: (1.1) sportnik (спортник)
• szwedzki: (1.1) idrottsman w
• ukraiński: (1.1) спортсмен m
• węgierski: (1.1) sportoló
• włoski: (1.1) sportivo, atleta

źródła: