obrzezać (język polski)

wymowa:
IPA: [ɔbˈʒɛzaʨ̑], AS: [obžezać]
podział przy przenoszeniu wyrazu: obrzezać[1]
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. obrzezywać)

(1.1) książk. u mężczyzn: dokonać zabiegu usunięcia części napletka w celach leczniczych, higienicznych bądź estetycznych, a u żydów, muzułmanów oraz niektórych ludów afrykańskich i australijskich także ze względów rytualnych
(1.2) książk. u kobiet: dokonać zabiegu częściowego lub całkowitego usunięcia łechtaczki, czasem także warg sromowych mniejszych ze względów religijnych lub estetycznych

czasownik zwrotny dokonany obrzezać się (ndk. obrzezywać się)

(2.1) książk. ulec obrzezaniu, poddać się zabiegowi obrzezania
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Jezus został obrzezany osiem dni po urodzeniu (tradycyjne wspomnienie wypada więc 1 stycznia)[2].
(1.2) Somalijska modelka Waris Dirie, która sama została obrzezana w wieku 5 lat, jako dorosła kobieta została ambasadorką ONZ i rozpoczęła walkę o zniesienie rytuału obrzezywania kobiet w krajach trzeciego świata[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) odcinać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obrzezanie n, obrzezywanie n, obrzezaniec m, rzeźnia ż, rzeźnik mos, obrzezek mrz, porzezanie n, rzez mrz, rzezactwo n, rzezacz mos, rzezak mos/mrz
czas. porzezać, obrzezywać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „obrzezać” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 740.
  2. Z Wikipedii.
  3. Z Internetu.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.