rytuał (język polski)

rytuał (1.1)
wymowa:
IPA: [rɨˈtuwaw], AS: [rytuau̯], zjawiska fonetyczne: epenteza ł 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) antrop. zespół specyficznych sekwencji sformalizowanych, symbolicznych czynów i wypowiedzi, charakterystyczny dla danej kultury[1]; zob. też rytuał w Wikipedii
(1.2) przen. pot. powtarzane regularnie czynności
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Podczas rytuału kapłani złożyli w ofierze mnóstwo gadów, a konkretnie trzydzieści dwa.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rytuał religijny / inicjacyjny / przejścia / izolacyjny / świecki / polityczny / rozrywkowy / codzienny / cielesny / zawodowy
synonimy:
(1.1) ceremoniał, obrządek, obrzęd
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rytualista mos, rytualizacja ż, rytualizm m, ryt m, rytualność ż, rytualizowanie n, zrytualizowanie n
czas. rytualizować ndk., zrytualizować dk.
przym. rytualny, birytualny, rytualistyczny
przysł. rytualnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. ritualis
uwagi:
zob. też rytuał (ujednoznacznienie) w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Roy A. Rappaport Rytuał i religia w rozwoju ludzkości, tłum. Adam Musiał, Tomasz Sikora, Andrzej Szyjewski, Zakład Wydawniczy „Nomos”, Kraków 2007, ISBN 978-83-60490-52-5
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.