rzezak (język polski)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rodzaj specjalnego ostrza w sieczkarni, pługu lub innych gospodarczych narzędziach mechanicznych[2]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) w zakładach przetwórstwa mięsnego: pracownik, który zarzyna drób[2]
- (2.2) rel. rzeźnik żydowski, dokonujący uboju zwierząt według przepisów rytualnych[2]
- (2.3) rel. człowiek dopełniający obrządku obrzezania u żydów[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rzezak rzezaki dopełniacz rzezaka rzezaków celownik rzezakowi rzezakom biernik rzezak rzezaki narzędnik rzezakiem rzezakami miejscownik rzezaku rzezakach wołacz rzezaku rzezaki - (2.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rzezak rzezacy dopełniacz rzezaka rzezaków celownik rzezakowi rzezakom biernik rzezaka rzezaków narzędnik rzezakiem rzezakami miejscownik rzezaku rzezakach wołacz rzezaku rzezacy depr. M. i W. lm: (te) rzezaki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (2.3) mohel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rzez mrz, rzeź ż, rzeźnia ż, rzeźnik mos, rzezaniec mos, rzezacz mos, rzezanie n, rzezactwo n, obrzezek mrz, obrzezaniec mos, obrzezanie n, obrzezywanie n, porzezanie n, wyrzezanie n, zarzezanie n
- czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. rzezać + -ak
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (2.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mohel
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.