rzezanie (język polski)
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) przest. cięcie na części
- (1.2) przest. rzeźbienie
- (1.3) daw. bicie, zabijanie
- (1.4) daw. dokonywanie obrzezania
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rzezanie rzezania dopełniacz rzezania rzezań celownik rzezaniu rzezaniom biernik rzezanie rzezania narzędnik rzezaniem rzezaniami miejscownik rzezaniu rzezaniach wołacz rzezanie rzezania - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rzez mrz, rzeź ż, rzeźnia ż, rzeźnik mos, rzezaniec mos, rzezak mrz/mos, rzezacz mos, rzezactwo n, obrzezek mrz, obrzezaniec mos, obrzezanie n, obrzezywanie n, porzezanie n, wyrzezanie n, zarzezanie n
- czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol., rzecz. odczas. od rzezać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „rzezanie” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1164.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.