lejtnant (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlɛjtnãnt], AS: [lei ̯tnãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. oficerski stopień wojskowy, odpowiednik porucznika^[1]; zob. też lejtnant w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lejtnant	lejtnanci
dopełniacz	lejtnanta	lejtnantów
celownik	lejtnantowi	lejtnantom
biernik	lejtnanta	lejtnantów
narzędnik	lejtnantem	lejtnantami
miejscownik	lejtnancie	lejtnantach
wołacz	lejtnancie	lejtnanci
depr. M. i W. lm: (te) lejtnanty

przykłady:

(1.1) Tu u nas już mówią, że Polska powstanie, że się Śląsk rusza. Więc się zmówiłem z jednym lejtnantem i tak robimy, aby się na Wrocław kierować, aby tam maszyny swoje mieć (…)^[2]

składnia:

kolokacje:

(1.1) młodszy lejtnant • starszy lejtnant • generał lejtnant

synonimy:

(1.1) porucznik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. leutnant mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Leutnant, franc. lieutenant

uwagi:

(1.1) inna pisownia leutnant

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) лейтенант m (leitenant)
• francuski: (1.1) lieutenant m
• niemiecki: (1.1) Leutnant m
• rosyjski: (1.1) лейтенант m

źródła: