odpowiednik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲik], AS: [otpovʹi ̯edʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pojęcie, przedmiot lub osoba o podobnych cechach, elementach, mające to samo zastosowanie, mogące pełnić tę samą funkcję

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba o podobnych cechach, elementach, mające to samo zastosowanie, mogące pełnić tę samą funkcję

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odpowiednik	odpowiedniki
dopełniacz	odpowiednika	odpowiedników
celownik	odpowiednikowi	odpowiednikom
biernik	odpowiednik	odpowiedniki
narzędnik	odpowiednikiem	odpowiednikami
miejscownik	odpowiedniku	odpowiednikach
wołacz	odpowiedniku	odpowiedniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odpowiednik	odpowiednicy
dopełniacz	odpowiednika	odpowiedników
celownik	odpowiednikowi	odpowiednikom
biernik	odpowiednika	odpowiedników
narzędnik	odpowiednikiem	odpowiednikami
miejscownik	odpowiedniku	odpowiednikach
wołacz	odpowiedniku	odpowiednicy

przykłady:

(1.1) Fraza – to odpowiednik zdania, to taka jednostka frazeologiczna, w której jeden z członów jest podmiotem, a drugi orzeczeniem^[1].

(1.1) Co trzeci Polak kupuje roślinne odpowiedniki mięsa^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) analog, zamiennik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odpowiedniość ż

forma żeńska odpowiedniczka ż

przym. odpowiedni

przysł. odpowiednio

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) equivalent
• białoruski: (1.1) адпаведнік m; (2.1) адпаведнік m
• duński: (1.1) ækvivalent w/n
• esperanto: (2.1) paralelulo
• japoński: (1.1) 対応するもの (taiō suru mono)
• rosyjski: (1.1) соотве́тствие n, эквивале́нт m, ана́лог m

źródła: