porucznik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɔˈruʧ̑ʲɲik], AS: [poručʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. jeden z oficerskich stopni wojskowych; zob. też porucznik w Wikipedii
- (1.2) wojsk. oficer mający stopień wojskowy porucznika (1.1)
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik porucznik dopełniacz porucznika celownik porucznikowi biernik porucznika narzędnik porucznikiem miejscownik poruczniku wołacz poruczniku - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik porucznik porucznicy dopełniacz porucznika poruczników celownik porucznikowi porucznikom biernik porucznika poruczników narzędnik porucznikiem porucznikami miejscownik poruczniku porucznikach wołacz poruczniku porucznicy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dostać / mieć porucznika • zostać mianowanym / mianować / mianowanie na porucznika
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. poruczyć
- przym. porucznikowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) first lieutenant, lieutenant, poruchik
- bułgarski: (1.1) лейтенант m, старши лейтенант m
- chiński standardowy: (1.1) 中尉 (zhōngwèi)
- chorwacki: (1.1) poručnik m
- czeski: (1.1) nadporučík m
- duński: (1.1) løjtnant w, premierløjtnant w
- esperanto: (1.1) leŭtenanto
- estoński: (1.1) leitnant, (mõnes riigis, aj.) ülemleitnant, (aj.) porutšik; (1.2) leitnant, (mõnes riigis, aj.) ülemleitnant, (aj.) porutšik
- fiński: (1.1) luutnantti
- francuski: (1.1) lieutenant m
- hiszpański: (1.1) teniente m
- indonezyjski: (1.1) letnan
- japoński: (1.1) 中尉
- jidysz: (1.1) לייטענאַנט m (lejtenant)
- kataloński: (1.1) tinent m
- koreański: (1.1) 중위
- litewski: (1.1) vyresnysis leitenantas m, leitenantas m
- łotewski: (1.1) vecākais leitnants m, leitnants m
- niderlandzki: (1.1) luitenant m, eerste luitenant m
- niemiecki: (1.1) Oberleutnant m; (1.2) Oberleutnant m
- norweski (bokmål): (1.1) løytnant m
- nowogrecki: (1.1) υπολοχαγός m, υποσμηναγός m
- portugalski: (1.1) tenente m
- rosyjski: (1.1) старший лейтенант m
- rumuński: (1.1) prim-locotenent m, locotenent m
- słowacki: (1.1) nadporučík m, poručík m
- słoweński: (1.1) poročnik m
- szwedzki: (1.1) premiärlöjtnant w
- turecki: (1.1) üsteğmen, teğmen
- ukraiński: (1.1) лейтенант m
- węgierski: (1.1) főhadnagy
- wietnamski: (1.1) trung uý
- włoski: (1.1) tenente m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.