oficer (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔˈfʲiʦ̑ɛr], AS: [ofʹicer], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. adm. osoba zajmująca odpowiednią pozycję w hierarchii jakiejś służby mundurowej; w Polsce: posiadająca stopień od podporucznika wzwyż[1]; zob. też oficer w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oficer oficerowie / oficerzy dopełniacz oficera oficerów celownik oficerowi oficerom biernik oficera oficerów narzędnik oficerem oficerami miejscownik oficerze oficerach wołacz oficerze oficerowie / oficerzy depr. M. i W. lm: (te) oficery - przykłady:
- (1.1) Oficerowie do rana bawili się w kantynie.
- (1.1) Mój wujek był marynarzem i oficerem Floty.
- (1.1) Nie matura, lecz chęć szczera, zrobi z ciebie oficera.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) oficer dyżurny / marynarki / sztabu • oficer flagowy • młodszy oficer • starszy oficer • pierwszy oficer • oficer ogniowy • oficer liniowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oficerka ż, oficerki lm nmos, oficerstwo n, oficerzyna m
- zdrobn. oficerek m
- przym. oficerski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Offizier < franc. officier < łac. officiarius
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) officer
- arabski: (1.1) ضابط
- baskijski: (1.1) ofizial, ofizier
- białoruski: (1.1) афіцэр m
- bułgarski: (1.1) офицер m
- czeski: (1.1) důstojník m
- duński: (1.1) officer w
- esperanto: (1.1) oficiro
- francuski: (1.1) officier m
- hiszpański: (1.1) oficial m
- nowogrecki: (1.1) αξιωματικός m
- ormiański: (1.1) սպա
- rosyjski: (1.1) офицер m
- ukraiński: (1.1) офіцер m
- włoski: (1.1) ufficiale m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.