poruczyć (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈruʧ̑ɨʨ̑], AS: [poručyć]

​

znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. poruczać)

(1.1) powierzyć, polecić, oddać z zaufaniem komuś swoje sprawy lub cenną rzecz

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		poruczyć
czas przyszły prosty		poruczę	poruczysz	poruczy	poruczymy	poruczycie	poruczą
czas przeszły	m	poruczyłem	poruczyłeś	poruczył	poruczyliśmy	poruczyliście	poruczyli
	ż	poruczyłam	poruczyłaś	poruczyła	poruczyłyśmy	poruczyłyście	poruczyły
	n	poruczyłom	poruczyłoś	poruczyło
tryb rozkazujący		niech poruczę	porucz	niech poruczy	poruczmy	poruczcie	niech poruczą
pozostałe formy czas zaprzeszły m poruczyłem był poruczyłeś był poruczył był poruczyliśmy byli poruczyliście byli poruczyli byli ż poruczyłam była poruczyłaś była poruczyła była poruczyłyśmy były poruczyłyście były poruczyły były n poruczyłom było poruczyłoś było poruczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego poruczono tryb przypuszczający m poruczyłbym, byłbym poruczył poruczyłbyś, byłbyś poruczył poruczyłby, byłby poruczył poruczylibyśmy, bylibyśmy poruczyli poruczylibyście, bylibyście poruczyli poruczyliby, byliby poruczyli ż poruczyłabym, byłabym poruczyła poruczyłabyś, byłabyś poruczyła poruczyłaby, byłaby poruczyła poruczyłybyśmy, byłybyśmy poruczyły poruczyłybyście, byłybyście poruczyły poruczyłyby, byłyby poruczyły n poruczyłobym, byłobym poruczyło poruczyłobyś, byłobyś poruczyło poruczyłoby, byłoby poruczyło imiesłów przymiotnikowy przeszły m poruczony, nieporuczony poruczeni, nieporuczeni ż poruczona, nieporuczona poruczone, nieporuczone n poruczone, nieporuczone imiesłów przysłówkowy uprzedni poruczywszy rzeczownik odczasownikowy poruczenie, nieporuczenie

przykłady:

(1.1) Co usłyszałeś ode mnie, porucz to innym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. poruczenie n, porucznik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

czes.^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) commit (to)

źródła: