kozak (język polski)

kozak (1.1)
kozak (2.2)
kozaki (2.3)
wymowa:
IPA: [ˈkɔzak], AS: [kozak]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) lekki kawalerzysta elitarnych oddziałów armii carskiej, także w szlacheckiej Polsce; zob. też Kozacy rejestrowi w Wikipedii
(1.2) pot. śmiały, acz często głupi mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) choreogr. rodzaj tańca ukraińskiego; muzyka skomponowana do tańczenia tego tańca; zob. też kozak (taniec) w Wikipedii
(2.2) pot. grzyb koźlarz, Leccinum Gray; zob. też koźlarz w Wikipedii
(2.3) obuw. wysoki but damski ze skóry
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-3)
przykłady:
(1.1) Przed carem dumnie maszerował szwadron kozaków.
(1.2) Zenek wypił sam pół litra wódki, kozak z niego!
(2.1) Z podziwem patrzyliśmy na zespół tańczący kozaka.
(2.3) Podobają mi się moje nowe kozaki.
składnia:
kolokacje:
(2.1) tańczyć / zatańczyć kozaka
(2.2) zbierać / jeść kozaki • iść / pójść na kozaki
(2.3) zakładać / założyć / obuwać / nosić / zdejmować / zzuwać kozaki • chodzić / chadzać w kozakach • para kozaków
synonimy:
(1.2) chojrak, chwat, gieroj, junak, mołojec, śmiałek, zuch
(2.1) kazaczok
(2.2) koźlarz, koźlarek
(2.3) botek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kozak mos, Kozaczka ż
zdrobn. kozaczek m
czas. kozaczyć ndk.
przym. kozacki
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. Kozak, ponieważ wchodzili oni w skład tych oddziałów[1]
(1.2) od 1.1[1]
(2.1) od 1.1, pierwotnietaniec kozaków[1]
(2.2) pol. koza, dosł.kozi grzyb[1]
(2.3) od 1.1, pierwotniebut taki, jakie noszą kozacy[1]
uwagi:
(2.3) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kozak” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.