śmiałek (język polski)

śmiałek (2.2) darniowy

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś odważny, kto się niczego nie boi

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) bot. Deschampsia P. Beauv.^[1] rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae^[2])

(2.2) bot. roślina z rodzaju śmiałków (2.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śmiałek	śmiałkowie
dopełniacz	śmiałka	śmiałków
celownik	śmiałkowi	śmiałkom
biernik	śmiałka	śmiałków
narzędnik	śmiałkiem	śmiałkami
miejscownik	śmiałku	śmiałkach
wołacz	śmiałku	śmiałkowie

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śmiałek	śmiałki
dopełniacz	śmiałka	śmiałków
celownik	śmiałkowi	śmiałkom
biernik	śmiałek	śmiałki
narzędnik	śmiałkiem	śmiałkami
miejscownik	śmiałku	śmiałkach
wołacz	śmiałku	śmiałki

przykłady:

(1.1) Mężczyzna wszedł bez zabezpieczeń po elewacji budynku. Śmiałka zauważyli przechodnie, którzy poinformowali służby^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chojrak, kozak

antonimy:

(1.1) tchórz, cykor

hiperonimy:

(2.1) rodzaj

(2.2) roślina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. śmiałość ż, śmiały m, nieśmiałość ż, śmienie n, ośmielanie n, ośmielenie n, onieśmielanie n, onieśmielenie n, śmiałka ż, Śmiałowice nmos

czas. śmieć ndk., ośmielać ndk., ośmielić dk., onieśmielać ndk., onieśmielić dk.

przym. śmiały, nieśmiały

przysł. śmiało, śmiale, nieśmiało

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. śmiały + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) daredevil
• białoruski: (1.1) храбрэц m, смяльчак m
• esperanto: (1.1) bravulo; (2.1) deskampsio
• łaciński: (2.1) Deschampsia; (2.2) deschampsia
• rosyjski: (1.1) храбрец m
• ukraiński: (1.1) сміливець m

źródła: