konszachty (język polski)

wymowa:
IPA: [kɔ̃w̃ˈʃaxtɨ], AS: [kõũ̯šaχty], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) tajne i nieuczciwe układy, spiski, zmowy
odmiana:
(1.1) blp[1],
przykłady:
(1.1) Chcąc nie chcąc, podporucznik zauważył, że starsi wychowańcy p. Kozdroja mają tajne konszachty z artylerzystami spoza spróchniałego parkanu, że nabywają od sołdatów razowy, żołnierski chleb, tytoń-machorkę i wódkę-siwuchę[2].
(1.1) No, już to wybaczcie, panie arendarzu – wtrącił się z powagą wójt ryczychowski – z bliska go podobno jeszcze nikt nie widział prócz starego klucznika, Kostia Bulija, który z nim jakieś nieczyste utrzymuje konszachty[3].
(1.1) Pod względem kryminalnym też na pewno nie ma czystej ewidencji. Pan Hobben ma rację, podejrzewając ją o handel narkotykami, bo skoro widywano ją w Szanghaju w towarzystwie znanego handlarza opium, nie ulega wątpliwości, że miała z nim konszachty zawodowe[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) książk. knowania, spiski, zmowy; pot. układy, szachrajstwa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konszachtowanie n
zdrobn. konszachciki nmos
czas. konszachtować ndk.
związki frazeologiczne:
daw. wchodzić w konszachty
etymologia:
niem. Kundschaft[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „konszachty” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Stefan Żeromski: Uroda życia, część I, rozdz. VI.
  3. ↑ Walery Łoziński: Zaklęty Dwór, I. Organiścina.
  4. ↑ Tadeusz Dołęga-Mostowicz: Pamiętnik pani Hanki.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.