parkan (język polski)
.jpg.webp)
parkan (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈparkãn], AS: [parkãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ogrodzenie, najczęściej drewniane; zob. też parkan w Wikipedii
- (1.2) gw. lwow. kołnierzyk
- (1.3) daw. gw. więz. boczna kieszeń[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik parkan parkany dopełniacz parkanu parkanów celownik parkanowi parkanom biernik parkan parkany narzędnik parkanem parkanami miejscownik parkanie parkanach wołacz parkanie parkany - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) zza parkanu → z bocznej kieszeni[1]
- synonimy:
- (1.1) płot
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ogrodzenie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. parkanik m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kołnierzyk
- białoruski: (1.1) паркан m
- jidysz: (1.1) צאַם m/ż (cam), צאָם m/ż (com), צוים m/ż (cojm)
- rosyjski: (1.1) забор m
- ukraiński: (1.1) паркан m
- wilamowski: (1.1) puörihia ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.