kompozycja (język polski)

kompozycja (1.1) kwiatowa
wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃mpɔˈzɨʦ̑ʲja], AS: [kõmpozycʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogół składników wraz ze sposobem, w jaki tworzą całość
(1.2) szt. budowa utworu, zwłaszcza plastycznego, literackiego, muzycznego
(1.3) pot. utwór
(1.4) nauka o kompozycji (1.2)
(1.5) jęz. budowanie wyrażeń złożonych
(1.6) inform. agregacja obiektów, które nie mogą istnieć bez obiektu głównego; zob. też kompozycja (programowanie obiektowe) w Wikipedii
(1.7) inform. wygląd programu komputerowego itp.; zob. też skórka (informatyka) w Wikipedii
(1.8) daw. zapłata dla uniknięcia zemsty
odmiana:
(1.1-8)
przykłady:
(1.3) Ojciec i córka grali jakąś piękną, długą i trudną kompozycję (…)[2]
(1.4) Powiadasz pan, żeś uczył akompaniamentu i kompozycji?[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.7) motyw, skórka, karnacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kompozytor m, kompozytorka ż, komponowanie n, skomponowanie n
czas. komponować
przym. kompozycyjny, kompozytorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. compositio[4]
uwagi:
zob. też kompozycja w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kompozycja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. E. Orzeszkowa: Nad Niemnem
  3. Denis Diderot: Kuzynek mistrza Rameau
  4. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „kompozycja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.