akompaniament (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌakɔ̃mpãˈɲãmɛ̃nt], AS: [akõmpãńãmẽnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) muz. instrumentalne tło głównej partii; zob. też akompaniament w Wikipedii
- (1.2) muz. wykonywanie akompaniamentu (1.1), towarzyszenie grą soliście lub zespołowi
- (1.3) przen. głosy i dźwięki będące tłem do czegoś
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik akompaniament akompaniamenty dopełniacz akompaniamentu akompaniamentów celownik akompaniamentowi akompaniamentom biernik akompaniament akompaniamenty narzędnik akompaniamentem akompaniamentami miejscownik akompaniamencie akompaniamentach wołacz akompaniamencie akompaniamenty - przykłady:
- (1.1) Jest to pieśń na dwa głosy z akompaniamentem muzyki[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1-3) przy akompaniamencie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. akompaniować
- rzecz. akompaniator, akompaniatorka, akompaniowanie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. accompagnamento[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) accompaniment
- baskijski: (1.1) akonpainamendu
- białoruski: (1.1) акампанемент m; (1.2) акампанемент m; (1.3) акампанемент m
- bułgarski: (1.1) акомпанимент m
- esperanto: (1.1) akompano
- francuski: (1.1) accompagnement m; (1.2) accompagnement m
- hiszpański: (1.1) acompañamiento m; (1.2) acompañamiento m
- niemiecki: (1.1) Begleitung ż
- nowogrecki: (1.1) ακομπανιαμέντο n; (1.2) ακομπανιαμέντο n
- rosyjski: (1.1) аккомпанемент m
- ukraiński: (1.1) акомпанемент m
- włoski: (1.1) accompagnamento m
- źródła:
- ↑ E. Orzeszkowa: Sam na sam
- ↑ Maria Borejszo, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007, ISBN 978-83-232176-5-7, s. 100.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.