kazanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kaˈzãɲɛ], AS: [kazãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rel. religijna przemowa, której celem jest przekazanie prawd wiary i zasad życia moralnego, w chrześcijaństwie także część mszy lub nabożeństwa; zob. też kazanie w Wikipedii
- (1.2) przen. pot. nadęta mowa umoralniająca
- (1.3) rzecz. odczas. od kazać
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kazanie kazania dopełniacz kazania kazań celownik kazaniu kazaniom biernik kazanie kazania narzędnik kazaniem kazaniami miejscownik kazaniu kazaniach wołacz kazanie kazania - (1.3) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik kazanie dopełniacz kazania celownik kazaniu biernik kazanie narzędnik kazaniem miejscownik kazaniu wołacz kazanie - przykłady:
- (1.1) Kazania głoszone są też poza eucharystią, np. podczas Gorzkich Żali.
- (1.1) Każda homilia jest kazaniem, ale nie każde kazanie jest homilią.
- (1.2) Jeżeli wrócę do domu po północy, to znowu będę miał kazanie od żony.
- (1.2) Belfer prawił młodzieży tradycyjne kazanie przed wspólnym wyjściem do kina.
- (1.3) Kazanie mu iść precz nie było najlepszym pomysłem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wygłosić / wygłaszać kazanie • kazanie odpustowe / prymicyjne / ślubne / pogrzebowe • telekazanie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) przemówienie / mowa
- hiponimy:
- (1.1) homilia, egzorta, chtuba
- holonimy:
- (1.1) msza
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kazalnica ż, Kazalnica ż
- czas. kazać ndk.
- przym. kazaniowy
- związki frazeologiczne:
- prawić kazanie • siedzieć jak na niemieckim kazaniu / siedzieć jak na tureckim kazaniu • dobry przykład to połowa kazania • młody ksiądz miewa najlepsze kazania
- etymologia:
- (1.1-3) pol. kazać[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sermon; (1.2) sermon
- baskijski: (1.1) sermoi, prediku
- białoruski: (1.1) казань ż, казанне n
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) казаньне n
- esperanto: (1.1) prediko
- francuski: (1.1) sermon m; (1.2) sermon m
- hiszpański: (1.1) sermón m; (1.2) sermón m
- japoński: (1.1) 説教; (1.2) 説教
- niemiecki: (1.1) Predigt ż; (1.2) Predigt ż; (1.3) Predigen n
- nowogrecki: (1.1) κήρυγμα n; (1.2) δασκάλεμα n
- rosyjski: (1.1) проповедь ż
- słowacki: (1.1) kázeň
- szwedzki: (1.1) predikan w
- tuvalu: (1.1) lāuga
- ukraiński: (1.1) проповідь ż
- wilamowski: (1.1) prȳdiḱ ż, prydik ż; (1.2) prȳdiḱ ż, prydik ż
- włoski: (1.1) predica ż; (1.2) paternale ż, predica ż
- źródła:
- ↑ Radosław Grześkowiak, Ewa Nawrocka, Bolesław Oleksowicz, Stanisław Rosiek, Między tekstami 2. Renesans. Barok. Oświecenie (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2005, s. 73.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.