egzekutywa (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. polit. władza wykonawcza w państwie

(1.2) polit. organ wykonawczy w partiach politycznych i organizacjach społecznych^[1]

(1.3) pot. posiedzenie, sesja, obrady egzekutywy (1.2)

(1.4) przest. zdolność wykonania aktu prawnego^[2]

(1.5) hist. w czasie II wojny światowej zakonspirowana komórka Armii Krajowej, która wykonywała wyroki śmierci wydane przez Polskie Państwo Podziemne

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	egzekutywa
dopełniacz	egzekutywy
celownik	egzekutywie
biernik	egzekutywę
narzędnik	egzekutywą
miejscownik	egzekutywie
wołacz	egzekutywo

przykłady:

(1.1) …Koncepcje burżuazji wyrażały tendencje do ograniczania roli legislatywy na rzecz egzekutywy^[3].

(1.2) Co się zbiera najpierw – ziemniaki czy kapustę? – Najpierw zbiera się egzekutywa partii i ona ustali^[4].

(1.3) Sprawa była omawiana na egzekutywie i takie jest nasze stanowisko^[5].

(1.4) „Nie ma legislacyjnej viagry na impotencję egzekutywy” – zauważył poseł AWS Czesław Bielecki^[6].

(1.5) Przeprowadzanie egzekucji spoczywało na Kołach Pułkowych, które miały swoje patrole egzekucyjne zwane „egzekutywami”^[7].

składnia:

kolokacje:

(1.2) egzekutywa partyjna • członek / skład egzekutywy • towarzysze z egzekutywy • zebranie egzekutywy

(1.3) podczas egzekutywy • na egzekutywie

(1.4) skuteczność egzekutywy

(1.5) dowódca / żołnierz egzekutywy

synonimy:

antonimy:

(1.1) legislatywa

hiperonimy:

(1.1) władza

(1.2) organ

(1.3) posiedzenie

hiponimy:

holonimy:

(1.2) partia polityczna, organizacja

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. egzekutorka ż, egzekucja ż, egzekutor m, egzekwowanie n, wyegzekwowanie n

czas. egzekwować ndk., wyegzekwować dk.

przym. egzekucyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Exekutive^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) executive
• esperanto: (1.1) ekzekutivo
• niemiecki: (1.1) Exekutive ż

źródła: