tendencja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [tɛ̃nˈdɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [tẽndẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) skłonność do czegoś[1]
- (1.2) trend, moda
- (1.3) stat. trend, jednostajność wzrostu lub spadku
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tendencja tendencje dopełniacz tendencji tendencji / tendencyj celownik tendencji tendencjom biernik tendencję tendencje narzędnik tendencją tendencjami miejscownik tendencji tendencjach wołacz tendencjo tendencje - przykłady:
- (1.1) On ma tendencję do wygłaszania długich tyrad.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) tendencja zwyżkowa / spadkowa
- synonimy:
- (1.1) dążność, inklinacja, skłonność[2]
- (1.2) kierunek, pot. moda, trend[2]
- (1.3) trend
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tendencyjność ż
- przym. tendencyjny
- przysł. tendencyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) proclivity, propensity; (1.2) trend, tendency; (1.3) trend
- bułgarski: (1.1) тенденция ż; (1.2) тенденция ż
- duński: (1.1) tendens w; (1.3) tendens w
- esperanto: (1.1) tendenco, inklino, emo; (1.2) tendenco
- norweski (bokmål): (1.1) tendens m
- norweski (nynorsk): (1.1) tendens m
- szwedzki: (1.1) tendens w
- ukraiński: (1.1) схильність ż, тенденція ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.