dziwak (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʥ̑ivak], AS: [ʒ́ivak], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która nie zachowuje się normalnie, zgodnie z przyjętymi normami[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziwak dziwacy dopełniacz dziwaka dziwaków celownik dziwakowi dziwakom biernik dziwaka dziwaków narzędnik dziwakiem dziwakami miejscownik dziwaku dziwakach wołacz dziwaku dziwacy depr. M. i W. lm: (te) dziwaki - przykłady:
- (1.1) Cóż za dziwak, w środku miasta trzyma na działce osła.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) cudak, dziwoląg, ekscentryk, fiksat, oryginał
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziwaczność ż, dziwność ż
- przym. dziwaczny, dziwny
- przysł. dziwacznie
- czas. dziwaczeć ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od pol. dziw, od prasł. *divъ, od czasownika prasł. *diviti (sę) → dziwić (się)[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) weirdo, oddball
- białoruski: (1.1) дзівак m
- esperanto: (1.1) strangulo
- rosyjski: (1.1) оригинал m, чудак m
- ukraiński: (1.1) дивак m
- wilamowski: (1.1) dźiwok
- włoski: (1.1) sciroccato m, strambo m, tomo m
- źródła:
- ↑ Hasło „dziwak” w: SJP.pl.
- ↑ Widać wielkie podobieństwo w słowach dziwka i dziwak. w: Poradnia językowa UŚ.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.