dziwaczeć (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdziwaczeć)
- (1.1) stawać się dziwakiem, człowiekiem o nietypowych, dziwnych przyzwyczajeniach
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Kiedy sam zamieszkasz na tym odludziu, na pewno będziesz dziwaczeć.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. dziwić, dziwować się, dk. zdziwaczeć
- rzecz. dziwaczek mos/mrz, dziw m, dziwactwo n, dziwaczka ż, dziwaczność ż, dziwadło n, dziwak m, dziwność ż, dziwo n, dziwoląg m, dziwota ż, dziwowisko n, zdziwaczenie n
- przym. dziwaczny, dziwny, przedziwny
- przysł. dziwacznie, dziwnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) become eccentric, queer
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.