dziw (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzecz dziwna, niezwykła[1] lub nadprzyrodzone zjawisko
(1.2) pot. zdziwienie

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: dziwa

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. lp rozk. od: dziwić
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Trudno uwierzyć, że jest to praca niebezpieczna, a jednak gdy dziś spoglądam wstecz, dziw mnie bierze, że ktoś spośród nas uszedł z życiem i może dać świadectwo prawdzie.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cudo; gw. (Śląsk Cieszyński) sumeryja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziwaczek mos/mrz, dziwo n, dziwak m, dziwaczka ż, dziwaczność ż, dziwność ż, dziwienie n, zdziwienie n, dziwaczenie n, zdziwaczenie n, dziwowanie n, zdziwko n, dziwactwo n
czas. dziwić ndk., zdziwić dk., dziwaczeć ndk., dziwaczeć dk., dziwować ndk.
przym. dziwny, dziwaczny, przedziwny
przysł. dziwnie, dziwacznie, przedziwnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od prasł. *divъ, od czasownika prasł. *diviti (sę) → dziwić (się)[3], lub odwrotnie, od rdzenia praindoeur. *deiwo- → bóstwo[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dziw” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Jerome Klapka Jerome Trzech panów w łódce (nie licząc psa), Polska Biblioteka Internetowa, 2013, ISBN 978-83-7991-012-0
  3. ↑ Widać wielkie podobieństwo w słowach dziwka i dziwak. w: Poradnia językowa UŚ.
  4. ↑ Proto-Indo-European Roots
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.