dziwacznie (język polski)

wymowa:

IPA: [ʥ̑iˈvaʧ̑ʲɲɛ], AS: [ʒ́ivačʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​

znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) w sposób dziwaczny

odmiana:

(1.1) dziwacznie; st. wyższy dziwaczniej; st. najwyższy najdziwaczniej

przykłady:

(1.1) Nowa budowla prezentowała się nieco dziwacznie, przypominała plaster miodu^[1].

(1.1) Celina wyglądała dziwacznie w tym stroju kąpielowym.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dziwacznie wyglądać / zachowywać się • dziwacznie ubrany • dosyć dziwacznie

synonimy:

(1.1) kuriozalnie

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nietypowo, oryginalnie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziw mrz, dziwaczek mos/mrz, dziwaczka ż, dziwaczność ż,dziwak mos, dziwność ż

czas. dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.

przym. dziwaczny, dziwny

przysł. dziwnie, przedziwnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dziwaczny + -e

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) freakishly, quirkily, rumly
• bułgarski: (1.1) странно (stranno)
• wilamowski: (1.1) vyndyliḱ, vundyliḱ

źródła: